Een handelsfonds omvat het geheel aan materiële én immateriële elementen die een onderneming vormen. Denk hierbij aan de uitrusting, contracten, merknaam, klantenbestand, rechten en verplichtingen. Kortom, alles wat een zaak haar commerciële waarde geeft. Wanneer een onderneming al tientallen jaren actief is, bouwt ze op die manier een zekere reputatie en waarde op.
Bij een faillissement kan het waardevol zijn om het handelsfonds (geheel of gedeeltelijk) over te dragen aan een andere ondernemer. Op die manier kan de activiteit op dezelfde locatie en eventueel onder dezelfde naam voortgezet worden.
De curator die het faillissement afhandelt, beschikt over twee strategieën om het handelsfonds te gelde te maken: hij kan ofwel de diverse activa afzonderlijk verkopen, ofwel ze samenvoegen en in één pakket aanbieden. De snelheid waarmee de curator hierbij optreedt, is cruciaal: een faillissement roept vaak negatieve gedachten op, wat de commerciële aantrekkingskracht van de onderneming snel kan aantasten. Hoe sneller men handelt, hoe groter de kans om waarde te behouden.
Wanneer de verkoop van (een deel van) het handelsfonds financieel voordelig is voor de boedel, verdient deze piste de voorkeur. Hoewel de curator formeel verantwoordelijk is voor de verkoop, blijft de inzet van de voormalige zaakvoerder belangrijk om drie redenen:
- hij kent zijn zaak het best, kent mogelijke geïnteresseerden, en creëert door zijn medewerking een meerwaarde, zodat meer schuldeisers kunnen uitbetaald worden;
- hij stelt zich door zijn medewerking ten aanzien van de curator ter goede trouw op, hetgeen van belang kan zijn in de verdere afhandeling van het faillissement;
- door een overdracht zullen de klanten in principe geen hinder ondervinden van het faillissement. Zo blijven bijvoorbeeld aangekochte waardebonnen geldig.
- - -
Dit artikel komt uit de NSZ-nieuwsbrief van 12 juni 2025.
Wil je ons magazine ontvangen en gebruik maken van onze andere diensten? Word nu lid!
